Irriak eta begiradak

Aste honetan klasekide batzuei euskarazko hitzak erakutsi nahi izan dizkiet. Bi mutili "kaixo" eta "agur" erakutsi dizkiet, hitz horiekin agur nazaten egunero. Pentsatzen ari naiz "oso polita zaude gaur" erakustea, esanez "egun on " esateko modu berezia dela, eta Euskal Herrian ohitura dela goizean goiz hori esatea. Horrela irribarre batez hasiko dut eguna! 

Ez, egia esan ez dut horrelako ezer behar Mexikon egunak irribarre batez agurtzeko; ezta hurrik eman ere. (Ez neukan zertan hori idatzi, HIPERMEGA pedantea da, baina burura etorri zait, eta seguro Ainarak parre batzuk botako dituela irakurtzerakoan!).

Bada, horrela hasten dira nire egunak hemen: zoriontsu. Autobusa hartzeko bidean nagoela, begirada atzera bota eta Popo-ri so geratzen naiz 5 bat segunduz, egunero irudi berri bat eskaintzen didalako. Zinez zoragarria da.

Egunak aurrera egin ahala, askotariko sentsazioak bizi ditut: batzuek irribarrea marrazten dute nire bisaian, eta beste batzuek penak har nazan eragiten dute; horren bizi-egoera desberdinak daude hemen...

Baina ezerk ez du nire eguneko azken irria lausotzen, erasatzen nauen horrek ere gogorarazten didalako hemen bizi dudana izugarria dela, ez daukala edonork gisa honetako esperientziaz gozatzeko aukera. Mintzen nauen hori alaitzen nauena bezain egiazkoa dela, eta nik errealitate horiek guztiak ezagutzeko aukera dudala.

Beti ere neronek horiek guztiak bakar batetik ikusten ditudala ahaztu gabe.